Հուլիսյան անհատական օրացույց

Posted in Նախագծեր, Գրառումներ by

Հուլիսի 4-7 – Կենսամշակութային արշավ Շուշի

Հուլիսի 10-14– Նախակրթարան, լրացուցիչ կրթության ճամբարներ

2017-2018 ուսումնական տարվա նախապատրաստում՝

 

Լուսավոր ճամփեքով դեպի Արցախ

Posted in Նախագծեր, Գրառումներ by

 Ասացին, որ դեպի Արցախ ճանապարհը շա՜տ երկար է: Անհանգստանում եմ: Կարծում եմ ձանձրույթից կմեռնեմ: Հուսահատ, պայուսակիս մեջ եմ գցում ականջակալս և դուրս եմ գալիս տանից: Մտածում եմ, որ եթե մի քիչ երաժշտություն լսեմ, ճանապարհը  կկարճանա:

Ավտոբուսը սլանում է արագ: Սկզբում անտարբեր եմ: Նորից հիշում  եմ իմ «թանկագին»  ձանձրույթի մասին:

Բայց շատ շուտով տրվում եմ  հայաստանյան բնապատկերների կախարդանքին: Ամեն քայլափոխի անընդհատ սքանչացող դրախտի կտորներ են՝ մեկը մյուսից գեղեցիկ: Ագահ հայացքով քաղում եմ այդ պատկերները, չհասցնելով ֆոտոխցիկով ֆիքսել դրանք:

   

Խրոխտ լեռների, երկար ոլորանների, ճերմակ ամպերի արանքից վեր են խոյանում հավատքի կոթողներ՝  Արենին  և Սբ. Տրդատը: Կապուտաչյա Սպանդարյանի ջրամբարը՝  հանդարտ և ժպտերես  հետևում  է մեզ: Երկար Արփա գետն  իր խաղաղ հունով դառնում է մեր ճանապարհի բարի ուղեկիցը:

     

Վերջապես Գորիսում ենք: Քաղաք, որը բացառիկ գեղեցիկ է և կոկիկ, որտեղ  ամեն մի անկյուն հոգատար խնամված է: Ակսել Բակունցը ապրել և ստեղծագործել է Գորիսում: Նրա տունը և այգին  գեղեցիկ էր, հանդարտ և գողտրիկ: Այգին ողողված էր  փարթամ բույսերով և դաշտային համեստ ծաղիկներով, որտեղ շրջում էին  նրա պատմվածքից պոկված միրհավները:

Տպավորիչ էր Խնձորեսկը իր ճոճվող կամուրջով, քարանձավային կիրճերով, դեպի ձորը բացվող հիասքանչ բնապատկերներով, սբ. Հռիփսիմե եկեղեցիով:

 

Այս եթերային կախարդանքի մեջ լսում եմ տիար Բլեյանի ձայնը.

-Բարեկամներ,  մենք Արցախ Աշխարհում ենք:

Ներսումս նոր զգացումների և  բացահայտումների տեղատարափ է: Մի ՞թե ես արդեն  Արցախում եմ: Այսքան արա ՞գ: Չեմ հավատում:

Նորից հայացքով կլանում եմ Արցախի բնապատկերները, լեռները, կիրճերը: Աչքերիս առջևով անցնում են անցյալի հերոսներ Դավիթ Բեկը, Մխիթար Սպարապետը, մեր այսօրվա ազատամարտիկ տղաները: Ու վերջապես սկսում եմ հասկանալ այն քաջերին,  ովքեր  մինչև իրենց վերջին շունչը պահպանում են այս հողը: Այլ կերպ չէր էլ կարող լինել:

  

Սպիտակ քարե շինություններով Շուշին թվում է անիրական: Նա շատ ջերմ է, գրկաբաց և հուզող: Քաղաքի կենտրոնում գտնվող Ղազանչեցոց վանքը իր փառքով հիացնում է բոլոր անցորդներին: Շուշին նման չէ ոչ մի ուրիշ քաղաքի:

    

 

Արցախի մայրաքաղաք Ստեփանակերտը  երեկոյան մարդաշատ էր: Պուրակներում շրջում էին գեղեցիկ երիտասարդ զույգեր, ակտիվ մանուկներ, հպարտ, տարեց մարդիկ: Քաղաքը նոր էր ու թարմ, կոկիկ, հոգատար խնամված:

 

Ջդլդուզը, Հունոտի կիրճը, «Պապիկ-տատիկ» հուշարձան-կոթողը, Շուշիի բերդը, Քարին տակ գյուղը հավետ կմնան իմ հիշողություններում:

Ետդարձի ճանապարհը  Գանձասարով և Դադիվանքով էր:

 

Այս լուսավոր ճամփեքը էլ ավելի էին լուսավորում իմ ճամփորդող, հարազատ ընկերները,  ովքեր քայլում, մտածում, ստեղծագործում, աղոթում և ոգևորվում էին նույն կերպ:

Շնորհակալ եմ….